Ojojoj... Znowu przegapiłem piątek. No trudno, lepiej późno niż wcale. Oto kolejna, czwarta już odsłona kroniki:

- 600 pierwsze budynki na terenie między rzeką a wzgórzami, osada o charakterze czasowym (zimy). Początkowo jest to jedna, potem dwie, proste wielorodzinne chaty o wym. ok. 4.3x10.5 jardów stykające się pod kątem prostym. Parokrotnie odbudowywane po napadach i wiosennych powodziach, przeniesione zostały na wyższe tereny i z czasem zabezpieczone palisadą, która wydzieliła przed nimi kwadratowy plac. Od tego czasu (ok.- 560) stały się zalążkiem siedliska całorocznego.

-560 do - 480 rozwój osady - dobudowano dwie chaty tworząc czworobok budynków z jednym wąskim przejściem zamykanym pojedynczą bramą, nadmiar osadników zajmuje namioty dookoła. W okolicy przetaczają się wojny i wojenki, bitwy i bitewki, potyczki i patyczki (w skrócie czytaj "kształtują się podstawy państwowości").

Z dniem dzisiejszym Quellen zostaje Radną Magoru! Dołączy zatem do Rady w której skład wchodzi również Ramirez i Galahad Gesco. Pozdrawiam.

Trzy nowe wiersze pojawiły się w zbiorze Naarien. Droga na skróty tutaj.

Poprawił sakwę i dziarsko ruszył...

Łagodny opar, snuł mu się pod nogami. Tak, ten opar go nieco zastanawiał...Bajki, bajkami, ale prawie już ściemniało, a ta mgiełka...Nie to, że wierzył w bajania... Mocniej ścisnął rękojeść myśliwskiego noża...

Według powszechnie znanych praw nieszczęścia chodzą parami, trójkami i w ogóle większymi grupami, dlatego też nie wywołał specjalnego zdziwienia na twarzy naszego bohatera fakt, że akurat w momencie, gdy jedną ręką podtrzymywał sakwę, a drugą kurczowo zaciskał na nożu... ziemia usunęła się mu spod stóp...

- A łał... - po krótkim locie dupnął o kamienie aż zagrzmiało.

Z powodu braku wizji resztę wydarzeń streszczam. Dzielny wędrowiec posuwając się po omacku, na czworaka, czujnie nasłuchując i wcale nie prowadząc ze sobą rozmów, eksplorował wypełnioną ciepłą parą przestrzeń...Pobieżne badania utwierdziły go w przekonaniu, że żyje (znów!), skręcił kostkę, a niepohamowana żądza przygód skłoniła (po godzinie czujnego nasłuchiwania) do obmacania ścianek loszku a właściwie, jak się okazało, początku korytarza. Zbędnym wydaje mi się dodanie szczegółu, że (dla podkreślenia dramaturgii) otwór "wpadowy" był za wysoko. Pozostała mu jedna droga... Im dalej w głąb tym mgła malała, a temperatura rosła. Pojawia się wizja w postaci krwistego poblasku, ale nadal uparcie streszczam.
Mimo przyjemnie rozchodzącego się ciepełka, nie czuł się podniesiony na duchu. Narastał czerwonawy poblask...Koniec końców dotarł do sali, której naturalny wygląd wzbogacony został o parę prymitywnie narysowanych na ścianach scenek rodzajowych (jak to bliźni robią sobie nawzajem krzywdę w celach kulturowo - religijnych) i wyraźnie ukształtowane ludzką (?) ręką (?) kamienne ocembrowanie Tajemniczej Studni. Na ścianach pełgały świetlne refleksy... Pobieżny rzut oka do topornie obudowanego wnętrza uświadomił naszemu bohaterowi, że nie ma zwichniętej nogi, a otwór, przez który wpadł, nie jest tak niewidoczny i daleki... Na zewnątrz mimo ciemności nie było już tak strasznie, a droga, jaka mu pozostała do obozowiska wcale nie zajęła tak dużo czasu...

Kolejna kategoria domków doczekała się nowej wizualizacji. Oto jak się teraz prezentują:

Przepraszam, że w zeszłym tygodniu nie zaprezentowałem kolejnej odsłony naszej kroniki. Dziś postaram się to wynagrodzić dłuższym fragmentem. Zapraszam:

- A by to pokręciło ! - zatrzymał się i strzepnął pluchę z kołnierza kożucha. Przez zasnuwające niebo ciężkie, szare chmury krótki zimowy dzień kończył się wyjątkowo wcześnie.
- Nie dojdę do nocy... Cheba, że by tak jakoś na skuśkę...
Podrapał się po zarośniętym podbródku i wytężył wzrok.

- Jakby tak bez te górki...A jakby nie, to i tak tam lepiej przenocować, niż się patolić na te chude drzewka...

Jak powiedział tak i uczynił. Teren przyjazny do wędrówki i nawet śnieg nie taki głęboki...Czego przyczynę zaraz poznał, gdy wpadł po pas w lodowatą wodę. Śnieg widać, gdy suchy z koryta rzeczki zwiewało, a jak namókł to i cienko pozostał.
-Zamarznę, jak mi bogowie mili, zamarznę...

Prognozy się widać nie spełniły, bo nie uszedł wiele kroków, gdy narzekając pod nosem - wciąż żywy - dotarł na łagodnie wznoszący się kamienisty grunt. Tu otrzepał kapotę i wyżął nogawice.

-Ruszać się, ino ruszać...

Przed nim wznosił się ciąg pagórków o poszarpanych wierzchołkach. Górował wśród nich jeden, który jak pamiętał z podań z dzieciństwa, starsi nazywali Kerm lub bardziej swojsko Gardziel Złego. Wznosił się jak wielkie przewrócone wiadro, na z grubsza nizinnym terenie i rzeczywiście był czarny (kerm = czarny). Miejsce dobre do obrony, na osadę warowną czy coś takiego. Pod warunkiem, że chciałoby się komuś dygać z wodą na przeszło tysiąc łokci pod mocno stromą górę. Tysiąc, a może i więcej - pomyślał autor.

- Tia...-potwierdził dociekania autora Warny - ...a może i tysiąc dwieście...

Pozdrawiam i zapraszam do kolejnej odsłony w przyszły piątek.

Ponieważ już od dawna nie miałem kontaktu z Delirią, nie wiem jak miałyby wyglądać dalsze losy konkursu, który dawno temu został ogłoszony w dziale "królestwo". Postanowiłem więc usunąć informację o konkursie i ogłaszam, że najprawdopodobniej konkurs ten nie zostanie roztrzygnięty. Przepraszam zwłaszcza tych, którzy wysłali Delirii swoje konkursowe prace. Mam nadzieję, że w przyszłości unikniemy tego rodzaju wpadek.

Dzięki osobie, której nie chcę jeszcze ujawnić w Magorze pojawiły się nowe wizualizacje chat jakie można sobie zakupić po zalogowaniu w dziale "kupno".
Oto one:

Własnie zmienił się design naszego forum.

Ze względu na prośbę niejakiego Coruma postanowiłem zmienić nieco zasady pobytu w naszym Królestwie. Pan Corum stwierdził, że nasze zasady są zbyt rygorystyczne, więc póki co podatki nie będą pobierane (przez czas nieokreślony, nie mniejszy niż do końca roku 2006). W tym czasie podejmę też decyzję co z tym wszystkim robić dalej. Cieszcie się i bogaćcie się :)