Opublikowane ze standardowym opóźnieniem.
- 370 osada zostaje spustoszona, a grobowiec splądrowany. Rada Plemion będąca właśnie na drodze do zjednoczenia (i intensywnie poszukująca symbolu, który by ich prowadził) postanawia odbudować sanktuarium w doskonalszej formie. Przenoszą je też niemal na szczyt wzgórza. Prace trwają około 3 lat i w ich wyniku powstaje kompleks kamiennych i drewnianych budynków z umieszczonym w podziemiu grobowcem Kerkosta. W skład ich wchodzi kamienna, jednopiętrowa rotunda o średnicy wew. ok. 14 jardów z przylegającymi do niej dwoma wydłużonymi budynkami - sanktuarium z wyrytym głęboko w skale grobowcem właściwym (budynek o wym. ok. 18 X 4 jarda) i wielofunkcyjnym budynkiem (o wym. 15 X 4 jarda) pełniącym w zależności od potrzeby rolę skarbca, domu obrad, wiezienia, czy schronienia dla znaczniejszych gości (czasem wszystko dokładnie naraz). Z "przeprowadzką" tą wiąże się legenda (?), o dziwo spotkana przeze mnie w dokumentach z różnych okresów, jakoby Bohater z przenosin nieszczególnie był zadowolony, w wyniku, czego śmierć ponieść miał nieszczęśliwym zrządzeniem losu nadzorca wraz z bliską rodziną i paru robotników (tzn. o paru za dużo...). Wszystko to można by zrzucić na karb wypadków przy budowie lub fantazji ludzkiej, gdyby nie fakt, że wydarzenia z tego typu podtekstem (postępowanie sprzeczne z wolą Szanownego Zmarłego) powinny być tuszowane przez osoby zainteresowane odpowiednim "etosem miejsca". Jedynym wyjaśnieniem istnienia tych przekazów pozostaje to, że "przypadki" te były zbyt znane lub, że faktycznie były bardziej liczne niż to, co zachowano w dokumentach i opowieściach...
Vaticinator