Nie masz jeszcze swojego konta? Zarejestruj się. Po pierwsze
podaj swój nick:

Naarien

PRACE | DANE | MAJĄTEK   

Witaj wędrowcze! Nie przywykłam do rozmowy z nieznajomymi, więc pozostaw mą duszę w spokoju nim poznacz smak mego miecza...a teraz odejdź...

Przegląd prac:

Blask świec...czasy zamierzchłe

    Kiedy widzisz płomienie zatracasz się w swym małym świecie. Przychodzącą do ciebie myśli, zdarzenia, o których nie chcesz pamiętać. Wpadasz w wir własnych wspomnień. Kiedy spoglądasz na ogień czujesz nieprzebytą pustkę. Otchłań... tak to się nazywa. Wyruszasz w podróż do własnego umysłu, w głąb uczuć.
    Poznajesz świat. Świat będący tylko wyimaginowanym tworem twych myśli. Poznajesz swoje najskrytsze uczucia. Rodzi się w tobie strach, poczucie niepewności i rozpacz. Zastanawiasz się nad sensem egzystencji, nad swoimi czynami. Zastanawiasz się, w którym momencie swego życia poddałeś się i zrezygnowałeś ze wszystkiego.
    Kiedy spoglądasz na ogień, tracisz pewność siebie. Stajesz się pionkiem sterowanym przez innych. Czujesz, że to wszystko to tylko iluzja. Lecz to jest twój świat. Czujesz, że to tylko sen i zaraz się obudzisz. Ale to nie sen, to jest rzeczywistość.
    Blask ognia uspokaja, ale nie ciebie. To właśnie ogień... (kliknij aby zobaczyć całość)

Zbiór wierszyczasy zamierzchłe



Apokalipsa

Rozstąpiła się ziemia
tryska zabitych krwią
niszczy wszystko co na świat wydała
pluje trucizną na swe plony
odcina dłonie swym "dzieciom"
karmi popiołem
by chaos zapanował...

Rozstąpiły się niebiosa
aniołowie krwawe skrzydła rozpinają
deszcz ognia spada na ziemie
by grzech zmyć ze świata
by grzeszników karać
by posłusznych wynagradzać
by chaos zapanował...


Pragnienie

Pragnęłam latać, lecz skrzydeł mnie pozbawiono.
Pragnęłam kochać, lecz w klatce mnie zamknięto.
Pragnęłam tylko żyć...
cieszyć się każdą chwilą
słuchać śpiewu ptaków
tańczyć w strugach deszczu...
ale nie mogłam.
Skuta w kajdany cierpienia
siedzę w ciemnym pokoju...
teraz wiem ze nie mogę
być.. wolna...


Proszę

Daj mi ciszę, mrok, nicość, zapomnienie.
Chcę zapomnieć o swym życiu,
wrzucić wszystkie wspomnienia
w czeluści mroku.
Spowić je mgłą,
skuć w kajdany niewoli.
Daj mi proszę... (kliknij aby zobaczyć całość)

Zawarte tu prace moża wykorzystywać tylko za wyraźną zgodą autorów | Magor 1999-2018 | Idea, gfx & code: Vaticinator | Twoje IP: 34.203.221.104